De locatie van het 4de EMTC (2001) was Castel dell’Ovo, Napoli.
Van 21 tot 24 april 2001, bezocht Klaas het 5de Europese Muziektherapie Congres in Napels, Italië, georganiseerd door CONFIAM, de Italiaanse Confederatie van Muziektherapie Verenigingen. Het congres werd gehouden in het indrukwekkende “Castell dell’Ovo”.
Cirkelzang
Naast het bijwonen van lezingen en workshops, droeg Klaas ook bij aan het Congres in de vorm van een anderhalf uur durende workshop getiteld “Cirkelzang – een Sjamanistische benadering van Stemexpressie”.
In Hoorn (Noord-Holland) kun je een 6 weekse bijeenkomst van Cirkelzang wonen. Lees hier meer.
De workshop Cirkelzang was op dinsdagmiddag, het laatste op het programma voor het congres. Ik besloot dat dit het thema voor deze sessie zou zijn: “Wat wil je achterlaten en wat wil je naar huis meenemen?”
De Cirkelzang voordat het begon. (Foto Marianne).
De ruimte voor de workshop was het hoogst gelegen in het kasteel, met uitzicht op Napoli. Dus we zaten al hoog, maar bleven toch goed verbonden met de aarde.
Ik had voorgesteld om met maximaal 15 mensen te werken, maar de organisatie had toegestaan dat 30 mensen zich hadden ingeschreven. Toen we begonnen waren er 35 mensen in de ruimte, en mijn vrouw, die de deur bewaakte, moest nog 20 andere mensen wegsturen, die nog wilden binnenkomen nadat we waren begonnen.
Ik gebruikte het Druid Animal Oracle (een set van prachtig ontworpen kaarten met afbeeldingen van dieren uit onze eigen culturele en folkloristische achtergrond) om ons te helpen een focus voor deze sessie vinden.
Daarna speelden we korte tijd, om ons te helpen verbinding te maken met onze dieren en ons concentreren op onze intentie, vraag of dilemma. Toen gingen we de cirkel rond om onze naam te noemen en waar we voor zouden spelen. Ieder had een duidelijke focus gekozen en uitte deze hardop.
Door eerst iets uit te leggen, dan te spelen om onze intentie te vinden en vervolgens iedereen te smudgen (het reinigen van het energielichaam met rokende kruiden) gingen we door verschillende stadia heen, waardoor iedereen steeds dieper en dieper ging.
Gelukkig zat er een man genaamd Salvatore naast me, die voor mij kon vertalen, omdat de meeste aanwezigen alleen Italiaans spraken.
De sfeer was zeer oprecht. Al tijdens het smudgen merkte ik dat iemand moest huilen. Iedereen was serieus en niemand lachte om wat ik deed, toen ik de energiën uitnodigde en ons te helpen.
Na de voorbereidingen besloot maar één vrouw dat dit niet voor haar was, en vertrok.
De instrumenten die ik via de organisatie had geregeld. (Foto Marianne)
Ik had niet veel instrumenten bij me, maar toen we begonnen, waren er zelfs nog enkele over: de meeste mensen hadden ervoor gekozen om te zingen. En zingen deden ze!
We zongen wel 45 minuten. Iedereen was geconcentreerd op zijn/haar eigen ruimte, maar er was ook een zeer sterk cirkel gevoel. Ik speelde gewoon op mijn trommel om voor houvast te zorgen. Ik heb niet veel gezongen.
Toen ik voelde dat de tijd was gekomen om langzamerhand naar het einde toe te gaan, begon ik te zingen “Now I walk in Beauty, Beauty is before me, Beauty is behind me, above and below me.” Daarna voegde ik er de bewegingen aan toe, en ik zag veel mensen met mij meedoen. Het is geweldig om te werken met collega’s en studenten Muziektherapie. Het gezamenlijke lied was een geweldige manier om mensen weer te helpen aarden.
Toen we klaar waren, bedankte ik de verzamelde energieën en hief de Cirkel weer op. Toen vroeg ik iedereen om op te staan en samen alle opgebouwde energie terug te laten gaan naar waar ze wilden, of waar ze het meeste nodig waren. We deden dit door uit te blazen, terwijl we ons naar buiten toe omdraaiden.
Na afloop:
Na de Cirkelzang sessie. (Foto Marianne)
Iedereen was erg onder de indruk van wat er tijdens de sessie gebeurd was. Sommigen vertelden me, dat ze antwoorden op hun vragen hadden gekregen. Velen kwamen naar me toe met de dierkaart die ze hadden getrokken, om te vragen wat dit betekende. Ik wist wel wat antwoorden te geven.
Ook een Italiaanse PhD. student kwam om informatie te vragen, want ze ging haar scriptie te schrijven over het onderwerp van Sjamanisme en MT.
Ik was zo geïnspireerd na deze sessie, dat ik meteen besloot een voorstel voor een dergelijke workshop in te sturen voor de Wereldconferentie in Oxford, in 2002. Zij hebben mij helaas niet uitgenodigd.
Dank aan Grote Geest!
Klaas Kloppenburg