Als muziektherapeut werkte ik onder andere met ouderen, waarbij de diagnose vaak ‘depressie’ was. Een belangrijke werkvorm daarbij was het samen zingen van liedjes, waarbij ik begeleidde aan de piano. Een soort koortje. Soms maakte ik daarbij ook gebruik van ansichtkaarten, foto’s die allerlei herinneringen, gedachten en gevoelens opriepen in combinatie met de muziek. Hierdoor komt men in beweging, onstaat er emotie, gekoppeld aan herinnering, reminiscentie, contact onderling door het delen van verhalen uit het verleden.
In 2010 ontwikkelde ik samen met verhalenvertelster Marjo Dames het concept voor “Neerlands Lied”: een muzikaal theaterprogramma gericht op reminiscentie. Bedoeld voor ouderen met Alzheimer problematiek en hun verzorgenden.
Een vrolijke, ontspannende, ontroerende voorstelling met voorwerpen en muziek. Na een jaar hiermee een pilot te hebben gedraaid met meer dan 10 voorstellingen kwam onze samenwerking, mede door de verhuizing van Marjo, tot een einde.
In 2014 onstond de samenwerking met Maretty van den Mosselaar van Verhip in de vorm van Pleun en de Buurman. Beide vanuit onze eigen expertise slaan wij moeiteloos de brug naar elkaar en daardoor ook naar de bewoners (en begeleiding!) van een verzorgingshuis. Meezingen, meedeinen, een lach en een traan, verhalen en emoties die loskomen. Dat zijn Pleun en de Buurman.